Πώς αντιμετωπίζεται ο τραυλισμός;

 

Οι πιο διαδεδομένες θεραπευτικές σχολές του τραυλισμού

 

Η αντιμετώπιση του τραυλισμού στα παιδιά ποικίλει ανάλογα με την ηλικία, τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων (είδος δυσρυθμιών και συχνότητα) και τη διάρκεια που αυτά εμμένουν. Σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, που τα συμπτώματα κυμαίνονται μεταξύ φυσιολογικής δυσρυθμίας και οριακού τραυλισμού και δεν υπάρχουν επιβαρυντικοί παράγοντες (οικογενειακό ιστορικό επίμονου τραυλισμού, γλωσσικές δυσκολίες κ.α.), είναι πιθανό, το παιδί να ξεπεράσει από μόνο του τη δυσκολία του. Επομένως, δίνονται κάποιες συμβουλές στους γονείς για το τρόπο με τον οποίο θα αλληλεπιδρούν με το παιδί και γίνεται επαναξιολόγηση σε 6 μήνες ή συντομότερα αν παρατηρηθεί επιδείνωση. Όταν η σοβαρότητα των συμπτωμάτων είναι τέτοια που κρίνεται ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες, το παιδί να συνεχίσει να τραυλίζει, προτείνεται άμεση θεραπευτική παρέμβαση ενώ παράλληλα παρέχεται κατεύθυνση στους γονείς για το πώς μπορούν κι εκείνοι να βοηθήσουν.

 

Σήμερα υπάρχουν διάφορες μέθοδοι αντιμετώπισης του τραυλισμού που επιλέγονται και εφαρμόζονται ανάλογα με την ηλικία του ατόμου, τη φύση των συμπτωμάτων και τη διαθεσιμότητα για συμμετοχή από την πλευρά της οικογένειας. Πολλές από αυτές βασίζονται στις δύο σημαντικότερες προσεγγίσεις της συγκεκριμένης διαταραχής και είναι η Μορφοποίηση Ροής και η Τροποποίηση Τραυλισμού.

Η Μορφοποίηση Ροής αποτελεί μία σημαντική θεραπευτική σχολή. Πολλές από τις τεχνικές της χρησιμοποιούνται σε αρκετές σημερινές θεραπευτικές μεθόδους για τον τραυλισμό, αλλά χρησιμοποιείται και αυτόνομα ως θεραπευτική προσέγγιση από πολλούς λογοθεραπευτές.  Η συγκεκριμένη προσέγγιση εστιάζει στην ενίσχυση και διατήρηση της ευχερούς ομιλίας και όχι στις δυσρυθμίες, στα αρνητικά συναισθήματα και στις δευτερεύουσες συμπεριφορές (Peters & Guitar, 1991). Αυτό επιτυγχάνεται με την εκπαίδευση σε τεχνικές που προάγουν τον αργό ρυθμό ομιλίας και τη συνεχή φώνηση με την ελάχιστη ένταση στον μηχανισμό ομιλίας (Zebrowski  &  Kelly, 2002). Με αυτόν τον τρόπο το άτομο καταφέρνει σταδιακά να αλλάξει τον τρόπο ομιλίας του με απώτερο σκοπό την κατοχύρωση ομιλίας χωρίς τραυλικά συμπτώματα.  Αυτό θα συμβεί αρχικά στον χώρο θεραπείας σε δυαδικό επίπεδο (θεραπευτής-παιδί) με μικρές και απλές λέξεις και φράσεις και αργότερα σε πιο απαιτητικά επικοινωνιακά  περιβάλλοντα με πιο σύνθετες λεκτικές εκφορές (Raming & Dodge, 2010).

Η Τροποποίηση του Τραυλισμού (ΤΤ) είναι σχολή που αναπτύχθηκε από την ομάδα του Charles Van Riper, ο οποίος είναι ένας από τους γνωστότερους κλινικούς και ερευνητές του τραυλισμού. Αποτελεί βάση για πολλές νεότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί κι ως αυτόνομο θεραπευτικό πρόγραμμα. Δημιουργήθηκε για να βοηθήσει κυρίως άτομα με επίμονο τραυλισμό, μετρίου ή σοβαρού βαθμού. Ωστόσο, με κάποιες τροποποιήσεις, ορισμένες τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε ηπιότερα στάδια (Raming και Dodge, 2010).

 

Η συγκεκριμένη θεραπευτική σχολή βασίζεται στις αρχές της θεωρίας της μάθησης, της ιδιοδεκτικότητας, της κιναισθησίας και της ψυχοθεραπείας. Σύμφωνα με τον Van Riper το θεραπευτικό πρόγραμμα τροποποίησης τραυλισμού θα πρέπει να είναι αρκετά εντατικό και να περιλαμβάνει ατομικές συνεδρίες τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα, ομαδικές συνεδρίες όποτε είναι εφικτό και αρκετή καθημερινή εξάσκηση στις τεχνικές.

 

Βιβλιογραφικές αναφορές